برای افراد دیگری با این نام رونالدو (ابهام‌زدایی) را ببینید.
کریستیانو رونالدو
شناسنامه
نام کامل کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو
زادروز ۵ فوریهٔ ۱۹۸۵ (۲۹ سال)
زادگاه فونچال، مادیرا، پرتغال
قد ۱٫۸۶ متر (۶ فوت ۱ اینچ)[۱]
پست مهاجم
اطلاعات باشگاهی
باشگاه کنونی رئال مادرید
شمارهٔ پیراهن ۷
باشگاه‌های جوانان
۱۹۹۳–۱۹۹۵ آندورینها
۱۹۹۵–۱۹۹۷ دیپورتیوو ناسیونال
۱۹۹۷–۲۰۰۲ اسپورتینگ
باشگاه‌های حرفه‌ای*
سال‌ها باشگاه‌ها بازی† (گل)†
۲۰۰۲–۲۰۰۳ اسپورتینگ ۲۵ (۳)
۲۰۰۳–۲۰۰۹ منچستر یونایتد ۱۹۶ (۸۴)
۲۰۰۹– رئال مادرید ۱۶۲ (۱۷۴)
تیم ملی‡
۲۰۰۱–۲۰۰۲ زیر ۱۷ سال پرتغال ۹ (۶)
۲۰۰۲–۲۰۰۳ زیر ۲۰ سال پرتغال ۵ (۳)
۲۰۰۳ زیر ۲۱ سال پرتغال ۶ (۱)
۲۰۰۴ زیر ۲۳ سال پرتغال ۳ (۱)
۲۰۰۳– پرتغال ۱۱۰ (۴۹)
*تعداد بازی‌ها و گل‌ها فقط مربوط به بازی‌های لیگ داخلی است و آمار به روز شده در تاریخ ۹ نوامبر ۲۰۱۳.
‡ آمار بازی‌ها و گل‌های ملی به‌روز شده در تاریخ ۱۹ نوامبر ۲۰۱۳
کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (به پرتغالی: Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro) (زادهٔ ۵ فوریه ۱۹۸۵)،[۲] که عموماً با نام کریستیانو رونالدو شناخته می‌شود، بازیکن فوتبال اهل کشور پرتغال است که در پست مهاجم برای باشگاه فوتبال رئال مادرید بازی می‌کند. او در سال ۲۰۰۹ با انتقال ۸۰ میلیون پوندی‌اش (۹۴ میلیون یورو، ۱۳۱٫۶ میلیون دلار) از منچستر یونایتد به رئال مادرید، به گران‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال جهان تبدیل شد. رکوردی که بر اساس گزارش‌های منتشر شده، با انتقال ۱۰۰ میلیون یورویی گرت بیل از تاتنهام به رئال مادرید در سال ۲۰۱۳، شکسته شد.[۳] با حقوق سالیانه ۲۱ میلیون یورو، دارای بالاترین درآمد بین بازیکنان فوتبال جهان است[۴] و رقم قیدشده در قراردادی وی برای جدایی از رئال مادرید، ۱ میلیارد یورو می‌باشد.[۵]
او فوتبالش را در نوجوانی در تیم آندورینها آغاز کرد. بعد از دو سال به باشگاه فوتبال ناسیونال مادیرا پیوست و پس از آن، به باشگاه اسپورتینگ لیسبون ملحق شد. او در این تیم، نظر الکس فرگوسن سرمربی وقت منچستر یونایتد را به خود جلب کرد و در سال ۲۰۰۳ با قراردادی به ارزش ۱۲٫۲۴ میلیون پوند (۱۵ میلیون یورو) به منچستر یونایتد پیوست. او نخستین جامش در منچستر یونایتد را با قهرمانی در جام حذفی سال ۲۰۰۴ به دست آورد.
وی تا سال ۲۰۰۹ با شیاطین سرخ هم‌بازی بود و چندین بار جام حذفی و لیگ برتر انگلستان را با آنان فتح‌کرد. او با شیاطین سرخ قهرمان لیگ قهرمانان اروپا، جام خیریه انگلستان و جام باشگاه‌های جهان و هم‌چنین برندهٔ جایزهٔ انفرادی کفش طلای اروپا شد و آرزوی چهل‌سالهٔ منچستر را برآورده‌کرد.[۶][۷] رونالدو در فصل ۰۸–۲۰۰۷، با ۴۲ گل در طول فصل، رکورد ۴۰ سالهٔ تاریخ باشگاه که دست جورج بست با ۳۳ گل بود را شکست.[۸] در همان سال، کفش طلای اروپا را با هشت امتیاز جلوتر از مهاجم اسپانیایی، دنیل گویزا کسب‌کرد.[۹]
رئال مادرید در تابستان سال ۲۰۰۹ با قراردادی ۹۴ میلیون یورویی، با رونالدو به‌توافق رسید و رکورد گران‌قیمت‌ترین فوتبالیست جهان را شکست. بزرگ‌ترین موفقیت او در باشگاه جدید خود، فتح لا لیگا بوده‌است. او در فصل ۱۱–۲۰۱۰، رکورد ۴۰ گل تلمو زارا و ۳۸ گل هوگو سانچز در یک فصل رئال را شکست. او با به‌ثمر رساندن ۵۱ گل در یک فصل، رکورد تاریخ باشگاه که دست فرانس پوشکاش با ۴۹ گل بوده‌است را شکست.
رونالدو در سال ۲۰۰۳ به تیم ملی پرتغال راه‌یافت و در سال ۲۰۱۰، کاپیتانی تیم ملی‌اش را بر عهده‌گرفت. او ۹۸ بازی در تیم ملی پرتغال بازی‌کرده و ۳۷ گل به‌ثمر رسانده‌است. موفق‌ترین سال‌های حضور او در تیم ملی، سال‌های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۶ بوده‌است که در آن سال‌ها پرتغال نایب قهرمان جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ و چهارم جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان شده‌است. رونالدو آمیزه‌ای از سرعت، قدرت بدنی، شوت‌های پر قدرت و تکنیک است، او سریعترین بازیکن جهان است و رکوردار بلندترین پرش در بین فوتبالیست‌های جهان است.[۱۰][۱۱]
محتویات [نهفتن]
۱ زندگی
۲ زندگی حرفه‌ای
۲.۱ آغاز
۲.۲ اسپورتینگ لیسبون
۲.۳ منچستر یونایتد
۲.۳.۱ ۲۰۰۵–۲۰۰۳
۲.۳.۲ ۲۰۰۷–۲۰۰۶
۲.۳.۳ ۲۰۰۸–۲۰۰۷
۲.۳.۴ ۲۰۰۹–۲۰۰۸
۲.۴ رئال مادرید
۲.۴.۱ ۲۰۱۰–۲۰۰۹
۲.۴.۲ ۲۰۱۱–۲۰۱۰
۲.۴.۳ ۲۰۱۲–۲۰۱۱
۲.۴.۴ ۲۰۱۳–۲۰۱۲
۳ تیم ملی
۳.۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴
۳.۲ جام جهانی ۲۰۰۶
۳.۳ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۳.۴ جام جهانی ۲۰۱۰
۳.۵ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳.۶ ۲۰۱۲–۲۰۰۶
۳.۷ گل‌های ملی
۴ زندگی شخصی
۵ ویژگی و رکورد
۶ آمار و ارقام
۶.۱ آمار باشگاهی
۶.۲ آمار ملی
۶.۳ آمار کلی
۷ جوایز
۷.۱ تیم ملی پرتغال
۷.۲ اسپورتینگ لیسبون
۷.۳ منچستر یونایتد
۷.۴ رئال مادرید
۷.۵ انفرادی
۸ جستارهای وابسته
۹ یادداشت
۱۰ پانویس
۱۱ پیوند به بیرون
زندگی[ویرایش]
کریستیانو رونالدو دوس سانتوس آویرو (۵ فوریه ۱۹۸۵، فونچال) کوچک‌ترین فرزند خوزه دینیس آویرو و ماریا دولورس دوس سانتوس آویرو است. او برادری به‌نام هوگو و دوخواهر به‌نام‌های الما و لیلیانا کاتیا دارد.[۲][۱۲] پدرش نام رونالدو را از روی نام رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا در آن زمان، رونالد ریگان برگرفته‌است؛ زیرا او بازیگر موردعلاقهٔ پدرش بوده‌است.
زندگی حرفه‌ای[ویرایش]
آغاز[ویرایش]
رونالدو برای نخستین‌بار در هشت‌سالگی برای باشگاه فوتبال آندورینها توپ‌زد؛ باشگاهی که پدرش مدیر تدارکات آن بوده‌است. در سال ۱۹۹۵، در ده‌سالگی به باشگاه ناسیونال مادیرا پیوست و موفق به کسب عنوان قهرمانی لیگ جوانان شد.[۱۳] پس از آن با اسپورتینگ لیسبون قرارداد امضاکرد. هیچ اطلاعات دقیقی از مبلغ قرارداد او با اسپورتینگ در دست رهبران باشگاه و عموم مردم نیست.[۱۴]
اسپورتینگ لیسبون[ویرایش]
او در آکادمی اسپورتینگ لیسبون پیوست، در مجموعه ورزشی آلکوچته آموزش‌دید. او تنها فوتبالیست پرتغالی است که در رده‌های سنی نوجوانان، زیر ۱۶ سال، زیر ۱۷ سال و زیر ۱۸ سال بازی‌کرده و در نخستین حضور خود در «تیم ب» بازی داده‌شد.[۱۵] او در نخستین بازی لیگ خود در ردهٔ زیر ۱۶ سال، دوگل به باشگاه فوتبال موریرنز زد. او در تیم ملی زیر ۱۷ سال نیز به‌خوبی ایفای نقش کرده‌است.
او در ۱۵ سالگی گرفتار بیماری قلبی شد و به‌نظر می‌رسید که باید فوتبال را کنار می‌گذاشت. باشگاه از او و خانواده‌اش پشتیبانی‌کردند و رونالدو زیر یک عمل جراحی با لیزری حساس قرار گرفت و مشکلش حل‌شد و دوباره به فوتبال بازگشت.[۱۶]
او در سال ۲۰۰۳ قصد ورود به باشگاه فوتبال بارسلونا را داشت.[۱۷] اما سرانجام به منچستر یونایتد پیوست و الکس فرگوسن او را به یک اسطورهٔ فوتبالیست تبدیل‌کرد.[۱۸]
منچستر یونایتد[ویرایش]
۲۰۰۵–۲۰۰۳[ویرایش]
رونالدو در بازی مقابل چلسی در آوریل ۲۰۰۶
رونالدو در فصل ۰۴–۲۰۰۳ با مبلغ ۱۲ میلیون پوند به باشگاه فوتبال منچستر یونایتد پیوست. او نخستین فوتبالیست پرتغالی این باشگاه بود.[۱۹] او قصد داشت در منچستر پیراهن شمارهٔ ۲۸ را بپوشد، اما الکس فرگوسن درخواست او را نپذیرفت و گفت:«تو باید پیراهن شمارهٔ ۷ را بپوشی که پیش از این، بازیکنان افسانه‌ای باشگاه از جمله جورج بست، برایان رابسون، اریک کانتونا و دیوید بکهام آن را می‌پوشیدند و این برای تو یک افتخار است. »[۲۰]
او در نخستین مسابقهٔ خود در منچستر، ۶۰ دقیقه مقابل بولتون واندررز بازی‌کرد. وی نخستین گل خود در این باشگاه در ماه نوامبر، در یک ضربهٔ آزاد مقابل پورتسموث به‌ثمر رساند. پس از ماه نوامبر، رونالدو هزارمین گل تاریخ باشگاه مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند؛ اگرچه منچستر در این بازی به‌شدت شکست‌خورد.[۲۱]
۲۰۰۷–۲۰۰۶[ویرایش]
رونالدو در منچستر یونایتد در فصل ۰۷–۲۰۰۶
در نوامبر و دسامبر ۲۰۰۶، رونالدو به‌عنوان بازیکن برتر ماه لیگ انگلستان برگزیده‌شد. او پس از دنیس برکمپ و رابی فاولر سومین بازیکن تاریخ لیگ انگلستان است که دوماه متوالی به‌عنوان بازیکن برتر برگزیده شده‌است.[۲۲][۲۳]
در فصل بهار سال ۲۰۰۷، خبر ورود رونالدو به رئال مادرید منتشر گردید. رئال آماده بود تا ۸۰ میلیون یورو برای خرید او پرداخت‌کند.[۲۴] با این حال، او پیشنهاد رئال را نپذیرفت و قراردادی معادل ۱۲۰ هزار یورو به‌شکل هفتگی با منچستر تمدید کرد. او گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه منچستر یونایتد بوده‌است.[۲۵][۲۶]
در این فصل، جوایزی از جمله بازیکن جوان سال به او اهدا گردید. طرفداران منچستر، او را بهترین در جهان فوتبال می‌دانستند.[۲۷]
۲۰۰۸–۲۰۰۷[ویرایش]
رونالدو و ریو فردیناند در حال جشن‌گرفتن پس از گل
در فصل ۰۸–۲۰۰۷، رونالدو با خطایی که بر روی ریچارد هیوز انجام‌داد، کارت قرمز گرفت و از سه‌بازی بعدی منچستر محروم‌شد.[۲۸][۲۹] در بازی منچستر و اسپورتینگ لیسبون در لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷، هردوگل منچستر را رونالدو به‌باشگاه پیشین خود زد.[۳۰]
در ماه دسامبر همین سال، توپ طلای فوتبال به ریکاردو کاکا داده‌شد و رونالدو بر جایگاه دوم ایستاد؛ اما لیونل مسی را پشت سر گذاشت و او سوم شد.[۳۱][۳۲]
در ۱۲ ژانویه، باشگاه فوتبال نیوکاسل یونایتد با نتیجه ۰–۶ از منچستر یونایتد شکست‌خورد که گل نخست را رونالدو به‌ثمر رساند.[۳۳] او در این فصل در لیگ قهرمانان اروپا، در ۱۱ بازی، ۸ گل به‌ثمر رساند.[۳۴] در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی این جام میان منچستر و المپیک لیون، شخصی ناشناس از هواداران لیون مداوم بر روی صورت رونالدو و وین رونی لیزر سبز می‌انداخت و یوفا پرونده‌ای علیه لیون درست‌کرد.[۳۵] در نتیجه، لیون را ۵۰۰۰ فرانک سوئیس مجازات‌کرد.[۳۶]
در ۱۹ مارس، رونالدو نخستین‌بار در بازی با بولتون واندررز، بازوبند کاپیتانی منچستر را بر بازو بست. این بازی با پیروزی ۰–۲ منچستر خاتمه‌یافت که هر دو گل را رونالدو به‌ثمر رساند.[۳۷] او با به‌ثمر رساندن ۳۳ گل در این فصل، رکورد جورج بست با ۳۲ گل را شکست.[۳۸]
در پایان فصل، او کفش طلای اروپا را به‌دست آورد و با هشت امتیاز بیشتر نسبت به دنیل گویزا، بر جایگاه نخست ایستاد.[۳۹]
منچستر در دیدار پایانی لیگ قهرمانان اروپا ۰۸–۲۰۰۷ با باشگاه فوتبال چلسی بازی‌کرد. منچستر در آغاز، بازی را به‌دست گرفت و گل نخست را به‌ثمر رساند؛ چلسی گل تساوی را زد و نود دقیقه با تساوی ۱–۱ دو تیم خاتمه‌یافت. سی دقیقهٔ وقت‌های اضافه نیز بدون گل سپری‌شد و بازی به ضربات پنالتی کشیده‌شد. رونالدو نخستین کسی بود که پنالتی را وارد دروازه‌نکرد؛ جان تری و نیکولا آنلکا پنالتی‌هایشان را گل‌نکردند و در پایان، منچستر قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.[۴۰] در پایان فصل، با حساب همهٔ مسابقات، او ۴۲ گل به‌ثمر رسانده‌است که هنوز هم در زندگی حرفه‌ای او یک رکورد محسوب می‌شود. رکورد بهترین گلزن منچستر در یک فصل، دست دنیس لا است که رونالدو موفق‌نشد این رکورد را بشکند.[۴۱]
۲۰۰۹–۲۰۰۸[ویرایش]
رونالدو در بازی با لیورپول. مقابل او آلبرت ریرا دیده می‌شود.
اسکای اسپورت در ۵ ژوئن گزارش‌دادند:«رئال مادرید با قیمت سال گذشته باری دیگر به رونالدو پیشنهاد پیوستن به کهکشانی‌های مادریدی را داد. »[۴۲] بنابراین، منچستر یونایتد این درخواست غیرقانونی رئال را به فیفا گزارش‌داد.[۴۳][۴۴] حدس‌ها و گمانه‌زنی‌ها در ۶ اوت به پایان‌رسید؛ هنگامی که رونالدو اعلام‌کرد که تنها یک سال دیگر در منچستر خواهد ماند.[۴۵]
در اوایل سال، او به‌دلیل مصدومیت مچ پا سفر به آمستردام را از دست‌داد.[۴۶] در ۱۷ سپتامبر، مصدومیت او رفع‌شد و در بازی با ویارئال در لیگ قهرمانان اروپا، جایگزین پارک جی سونگ شد.[۴۷] در روز ۲۴ سپتامبر، نخستین گل خود در لیگ را مقابل میدلزبورو به‌ثمر رساند.
در ۱۵ نوامبر، او ۱۰۰مین و ۱۰۱مین گل خود در منچستر را مقابل استوک سیتی به‌ثمر رساند و در پیروزی ۰–۵ منچستر سهیم‌بود و این روز را جشن‌گرفت.[۴۸] او با سه‌رقمی‌شدن تعداد گل‌های خود در این باشگاه، در فهرست ماندگارترین بازیکنان منچستر قرار گرفت.[۴۹] در ۲ دسامبر، توپ طلای اروپا به او تعلق‌گرفت و با کسب ۴۴۶ امتیاز در مجموع و ۱۶۵ امتیاز بالاتر از لیونل مسی، بر جایگاه نخست ایستاد. پیش از او، واپسین کسی که توپ طلای اروپا را به‌دست آورده‌بود، جورج بست بود که این موفقیت را در سال ۱۹۶۸ به‌دست آورده‌بود.[۵۰]
او در روز ۸ ژانویه، با خودروی فراری خود تصادفی جدی داشت و جلوی خودرو به‌کلی از بین رفت؛ اما آسیبی به وی نرسید. چهار روز بعد، او به‌عنوان بازیکن سال فوتبال جهان برگزیده‌شد؛[۵۱] افتخاری که پیش از او واپسین‌بار برای پرتغال، لوئیس فیگو در سال ۲۰۰۱ کسب کرده‌بود.[۵۲]
او نخستین گل خود در این فصل لیگ قهرمانان اروپا را مقابل اینترمیلان در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی به‌ثمر رساند.[۵۳] در مرحلهٔ بعد، از فاصلهٔ ۴۰ متری به پورتو پرتغال گل‌زد و به یکی از بهترین گل‌هایش در زندگی حرفه‌ای تبدیل‌شد و هم‌چنین، جایزه پوشکاش فیفا را دریافت‌کرد.[۵۴][۵۵] منچستر دوباره به مرحلهٔ پایانی رسید؛ اما ۰–۲ از بارسلونا شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۵۶]
در ۱۱ ژوئن، منچستر یونایتد پیشنهاد بی قید و شرط ۸۰ میلیون پوندی رئال مادرید را پذیرفت و رونالدو به کهکشانی‌های مادریدی پیوست.[۵۷] رونالدو پس از رفتن به رئال مادرید دربارهٔ الکس فرگوسن گفت: «الکس فرگوسن، پدر من در ورزش بوده‌است، یکی از مهم ترین عوامل موثر در زندگی من است. »[۵۸][۵۹]
رئال مادرید[ویرایش]
۲۰۱۰–۲۰۰۹[ویرایش]
رونالدو در شهرآورد مادرید در بازی با اتلتیکو مادرید. مقابل او دیگو فورلان دیده می‌شود.
من چیزی جز ستایش این پسر ندارم که بهترین فوتبالیست جهان است و از ریکاردو کاکا و لیونل مسی بهتر است. او در فوتبال از همه جلوتر است و مشارکت باورنکردنی، گل‌های باورنکردنی و آمار باورنکردنی دارد. او برای گلزنی تلاش می‌کند و به‌سوی آن گام بر می‌دارد. او در کل حیرت‌انگیز است.
الکس فرگوسن، سرمربی رونالدو در منچستر یونایتد، در ژوئیه ۲۰۰۹[۶۰]
در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹، باشگاه فوتبال رئال مادرید تأیید کرد که رونالدو در ۱ ژوئیه به این باشگاه خواهد پیوست. رونالدو شش سال با این باشگاه قرارداد امضا کرده‌است.[۶۱] این باشگاه هر فصل ۱۳ میلیون یورو و در مجموع شش سال، ۹۴ میلیون یورو به او پرداخت خواهدکرد و قیمت خروج او از رئال ۱ میلیارد یورو تعیین‌شده که یک رکورد است.[۶۲][۶۳] طی مراسم استقبال از او در ۶ ژوئیه، ۸۰ هزار نفر به ورزشگاه سانتیاگو برنابئو آمدند که این تعداد استقبال‌کننده نیز یک رکورد به‌شمار می‌رود. این تعداد استقبال‌کننده، رکورد ورود دیگو آرماندو مارادونا به باشگاه فوتبال ناپولی را شکست. پیش از این، رکورد استقبال‌کنندگان مادریدی دست خاویر ساویولا بوده‌است.[۶۴][۶۵][۶۶][۶۷]
برای آماده‌سازی رونالدو در رئال، یک بازی میان رئال و شامروک روورز انجام‌گرفت. این بازی با گل دقایق پایانی کریم بنزما پایان‌یافت. رونالدو نخستین گلش در باشگاه جدید خود را مقابل باشگاه فوتبال ال‌دی‌یو کیتو در اکوادور به‌ثمر رساند.[۶۸] نخستین گل او در لا لیگا، مقابل باشگاه فوتبال دپورتیوو لاکرونیا بود و گل دوم باشگاهش را به‌ثمر رساند.[۶۹] او فصل خوبی را با رئال در لیگ قهرمانان اروپا ۱۰–۲۰۰۹ تجربه‌کرد و در مرحلهٔ گروهی، دوبار در ضربهٔ آزاد به باشگاه زوریخ گل‌زد و در پایان، رئال بازی را ۲–۵ برد.[۷۰] این دوگل، نخستین گل‌های او در رئال در لیگ قهرمانان اروپا بوده‌است. سپس با به‌ثمر رساندن دوگل مقابل ویارئال، رکورد تعداد گل‌های باشگاه را شکست.[۷۱][۷۲] در بازی بعدی لیگ قهرمانان اروپا، دوگل را مقابل باشگاه فوتبال المپیک مارسی به‌ثمر رساند.[۷۳] سپس دچار آسیب‌دیدگی مچ پا شد و به‌سختی مقابل باشگاه سویا بازی‌کرد.[۷۴]
در ماه اکتبر، در بازی با تیم ملی فوتبال مجارستان در مسابقات مقدماتی جام جهانی، دوباره مچ پای او آسیب‌دید و نتوانست تا ماه نوامبر فوتبال بازی‌کند.[۷۵] او هم‌چنین در بازی ال کلاسیکو که رئال بازی را ۰–۱ به بارسلونا واگذار کرد، از مصدومیت مچ پا رنج می‌برد.[۷۶] رئال در این فصل در لا لیگا به مقام دوم رسید و در یک‌هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا از المپیک لیون شکست‌خورد و نتوانست به مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی راه پیداکند.[۷۷]
۲۰۱۱–۲۰۱۰[ویرایش]
رونالدو در بازی با تاتنهام هاتسپر در لیگ قهرمانان اروپا. مقابل او، گرت بیل دیده می‌شود.
با خروج رائول گونزالس از رئال، پیراهن شمارهٔ ۷ این باشگاه به رونالدو واگذار شد.[۷۸] در ۲۳ اکتبر، او رکورد فردی خود را در بازی مقابل ریسینگ سانتاندر افزایش‌داد و چهار بار گلزنی‌کرد.[۷۹][۸۰] رکورد تعداد گل‌های او در یک ماه، ۱۱ است که سه‌گل را نیز در لیگ قهرمانان اروپا به‌ثمر رسانده‌است. پیش از شکست سنگین ۰–۵ رئال در ال کلاسیکو، او برای دومین بار اتلتیک بیلبائو را هت‌تریک کرد.[۸۱] رئال هم‌چنین در مسابقات کوپا دل ری ۱۱–۲۰۱۰، باشگاه لوانته را ۰–۸ شکست‌داد.[۸۲]
رئال در این فصل، آغاز موفقی‌داشت و چندین رکورد باشگاه را شکست.[۸۳][۸۴] رئال فصل جدید لا لیگا را با پیروزی مقابل ختافه و ویارئال آغاز نمود. رونالدو در بازی مقابل ویارئال، روی پاس ریکاردو کاکا، رئال را به‌گل رساند.[۸۵][۸۶] بعدها، آمار گلزنی او بارها افزایش و کاهش‌یافت.[۸۷] در ۳ مارس، او باشگاه مالاگا را هت‌تریک کرد و طی یک جراحی جزئی، مجبور شد دو هفته فوتبال بازی‌نکند. در ماه آوریل، او باری دیگر به فوتبال بازگشت و در پایان ماه، چهلمین گل فصل خود را به‌ثمر رساند. سپس در مسابقهٔ پایانی جام حذفی اسپانیا، رئال با تک گل رونالدو بارسلونا را شکست‌داد و قهرمان جام حذفی شد.[۸۸] در هر دو وب‌گاه اینترنتی مارکا و رئال مادرید، رأی‌دهندگان او را به‌عنوان برترین گلزن سال برگزیدند.[۸۹][۹۰] رونالدو با به‌ثمر رساندن چهل گل در لا لیگا، رکوردهای تلمو زارا و هوگو سانچز با ۳۸ گل را شکست. در طول این فصل، رونالدو ۵۳ گل در مجموع مسابقات به‌ثمر رساند و رکورد تاریخ باشگاه با ۴۹ گل توسط فرانس پوشکاش را شکست.[۹۱]
۲۰۱۲–۲۰۱۱[ویرایش]
رونالدو در بازی با آژاکس آمستردام در لیگ قهرمانان اروپا
ژوزه مورینیو، سرمربی رئال مادرید، در ماه مه ۲۰۱۲ گفته‌است:
« رونالدو عالی و حیرت‌انگیز است و من او را با لیونل مسی مقایسه نخواهم‌کرد. به نظر من امسال رونالدو بهتر از مسی بوده‌است.[۹۲] »
رئال مادرید در سال‌های گذشته برای آماده‌سازی خود با باشگاه‌های ایالات متحده آمریکا بازی می‌کرده‌است. رونالدو در هر دو بازی با لس‌آنجلس گلکسی و گوادالاخارا گلزنی‌کرد؛ به‌ویژه این که سه‌بار به گوادالاخارا گل‌زد و هت‌تریک کرد.[۹۳][۹۴] او در ۲۳ و ۲۹ اوت در سوپرجام فوتبال اسپانیا، دوگل مقابل باشگاه فوتبال بارسلونا به‌ثمر رساند.[۹۵] سرانجام لا لیگا در ۲۸ اوت با بازی رئال مادرید و رئال ساراگوسا آغاز گردید.[۹۶]
در ۲۴ سپتامبر، او نهمین هت‌تریک خود در رئال را مقابل رایو والکانو به‌عمل آورد. در ۲۲ اکتبر، باری دیگر مقابل مالاگا هت‌تریک کرد. با پیروزی ۱–۷ رئال مقابل اوساسونا در ۶ نوامبر، ثابت‌شد که گارد سلطنتی نیمه‌راه قهرمانی را رفته‌است.[۹۷] در ۲۶ نوامبر، رونالدو دوبار در دربی مادرید مقابل اتلتیکو مادرید گلزنی‌کرد. او یکی از سه‌نامزد پایانی کسب توپ طلای فوتبال بود، اما در پایان لیونل مسی این توپ را به‌دست آورد. نامزد دیگر این توپ، ژاوی هرناندز بود. رونالدو یک‌صدمین گل رسمی خود در رئال را مقابل لیون به‌ثمر رساند.[۹۸]
رونالدو هم‌اکنون از بهترین و سریعترین فوتبالیست‌های جهان است و قهرمانی در لا لیگا ۱۲–۲۰۱۱ را با رئال مادرید تجربه‌کرد. رونالدو در پایان کار خود در رئال مادرید گفته‌است:«من دوست دارم تا آخر عمرم در رئال مادرید بمانم و ۱۰ سال دیگر با رئال مادرید قرار داد امضا کنم. »[۹۹][۱۰۰]
۲۰۱۳–۲۰۱۲[ویرایش]
در ۲۳ اوت ۲۰۱۲، رونالدو نخستین گل در فصل را مقابل بارسلونا در ورزشگاه نیوکمپ طی یکی دیگر از بازی‌های ال کلاسیکو به‌ثمر رساند.[۱۰۱] در بازی برگشت که در ورزشگاه سانتیاگو برنابئو انجام می‌گرفت، رئال با گل رونالدو بازی را ۱–۲ برد و قهرمان سوپرکوپا د اسپانیا شد. رکورد رونالدو آن‌زمان درمورد گلزنی در پنج بازی متوالی ال کلاسیکو با رکورد ایوان زامورانو برابری می‌کند.[۱۰۲] او جهت کسب جایزه بهترین بازیکن سال اروپا در فصل ۱۲–۲۰۱۱، رقابت تنگاتنگی با لیونل مسی داشت؛ در حالی که آندرس اینیستا این جایزه را به‌دست آورد.[۱۰۳]
در ۲ سپتامبر ۲۰۱۲، رونالدو گلی که مقابل گرانادا به‌ثمر رساند، ۲۰۰مین گل او در لیگ‌های برتر انگلستان، لا لیگا و لیگ برتر پرتغال محسوب می‌شود. وی افزود:«من طی ۱۴۹ بازی که در رئال انجام داده‌ام، ۱۵۰ گل به‌ثمر رسانده‌ام. » او یکی از بهترین گلزنان تاریخ باشگاه فوتبال رئال مادرید در همهٔ مسابقات به‌شمار می‌رود. او در یکی از بازی‌هایش در این فصل، با برخورد به هم‌باشگاهی خود، گونسالو ایگواین، گرفتار مصدومیت جزئی ران شد.[۱۰۴]
پس از بازی، رونالدو ادعا کرد که از موضوع حرفه‌ای‌بودن خود ناخشنود است و به‌دلیل ۱۴۹مین و ۱۵۰مین گل خود در این باشگاه، جشن‌گرفت.[۱۰۵] چند تن از هم‌باشگاهی‌های او ادعا می‌کنند که رونالدو به‌شدت از باشگاه و اعضای آن پشتیبانی می‌کند.[۱۰۶][۱۰۷][۱۰۸] نمایندهٔ او، خورخه مندس، اصرار دارد که رونالدو بازی در رئال مادرید را ناخشنود می‌داند.[۱۰۹] رونالدو این موضوع را رد کرد و ادعا کرد که میل به یک قرارداد جدید با این باشگاه دارد.[۱۱۰] رئیس باشگاه رئال مادرید، فلورنتینو پرز، ادعا کرده‌است که رونالدو قصد ترک باشگاه را ندارد و به دلایلی دیگر ناخشنود است.[۱۱۱] رئیس پیشین بارسلونا، خوآن لاپورتا، اظهار داشت که رونالدو تحت فشار است و پس از انجام بازی‌های ملی، بیشتر بر روی موفقیت‌های خود در باشگاه متمرکز شده‌است.[۱۱۲][۱۱۳][۱۱۴] سرمربی رئال مادرید، ژوزه مورینیو می‌گوید:«اگرچه رونالدو پر از غم و اندوه‌است، اما نقش خود را برای من به‌عنوان یک بازیکن به‌طور کامل بازی می‌کند[۱۱۵] و برگزیدن آندرس اینیستا به‌عنوان بازیکن سال اروپا، یکی از دلایل ناخشنودی او است. »[۱۱۶]
در ۱۵ سپتامبر، رونالدو فرصت مهمی را در بازی مقابل سویا از دست داد و رئال بازی را ۰–۱ به سویا واگذار کرد.[۱۱۷] در ۱۸ سپتامبر، او نخستین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل منچستر سیتی به‌ثمر رساند و رئال بازی را ۲–۳ از منچستر سیتی برد.[۱۱۸] در ۳۰ سپتامبر، رونالدو باری دیگر در لا لیگا، این بار مقابل دپورتیوو لاکرونیا هت‌تریک کرد و بازی با پیروزی ۱–۵ رئال به‌پایان رسید.[۱۱۹][۱۲۰] در روز ۴ اکتبر، رونالدو باری دیگر در لیگ قهرمانان اروپا مقابل آژاکس آمستردام هت‌تریک کرد و رئال بازی را ۱–۴ برد.[۱۲۱] در هفتهٔ بعد، رونالدو دوگل در ورزشگاه نیوکمپ به بارسلونا زد و بازی با نتیجهٔ ۲–۲ به‌پایان رسید. دوگل بارسلونا را نیز لیونل مسی به‌ثمر رساند. رونالدو هم‌اکنون تنها بازیکنی است که توانسته‌است در ۶ بازی متوالی ال کلاسیکو، گل بزند.[۱۲۲] در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۲، او پنجمین گل خود در لیگ قهرمانان اروپا را مقابل بروسیا دورتموند به‌ثمر رساند. این بازی با شکست ۱–۲ رئال مقابل دورتموند به‌پایان رسید.[۱۲۳] در ۲۸ اکتبر ۲۰۱۲، او در پیروزی ۰–۵ رئال مادرید مقابل رئال مایورکا نیز گل دوم و چهارم رئال را به‌ثمر رساند.[۱۲۴]
تیم ملی[ویرایش]
رونالدو در نخستین بازی ملی خود در تاریخ ۲۰ اوت ۲۰۰۳ در برابر تیم ملی فوتبال قزاقستان بازی‌کرد.[۱۲۵] او در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴ پرتغال، دوگل برای تیم ملی خود به‌ثمر رساند: نخستین گل او در بازی‌های گروهی مقابل یونان[۱۲۶] و گل دوم او مقابل هلند در مرحلهٔ نیمه‌نهایی بود.[۱۲۷] با گل او به هلند، پرتغال به مرحلهٔ پایانی راه‌یافت؛ اما در نهایت از یونان شکست‌خورد و نایب‌قهرمان شد.[۱۲۸] در همان سال، با تیم ملی خود در بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۰۴ شرکت‌کرد.[۱۲۹][۱۳۰]
جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴[ویرایش]
رونالدو در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴[۱۳۱]، نخستین گل ملی خود را در مرحلهٔ گروهی مقابل یونان به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از یونان باخت.[۱۳۲] او دومین گل ملی خود را نیز در نیمه‌نهایی این مسابقات مقابل هلند به‌ثمر رساند و پرتغال بازی را ۱–۲ از هلند برد.[۱۳۳] او در ستارگان تیم‌های فینالیست جام ملت‌های اروپا، با به‌ثمر رساندن دوگل از نامزدهای برجسته به‌شمار می‌رفت.[۱۲۸] او هم‌چنین نمایندهٔ پرتغال در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ بود.[۱۳۴][۱۳۵]
جام جهانی ۲۰۰۶[ویرایش]
رونالدو در مقدماتی جام جهانی فوتبال، دومین گلزن برتر اروپا با به‌ثمر رساندن هفت‌گل بوده‌است.[۱۲۸] او نخستین گل خود در جام جهانی فوتبال را در جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان مقابل تیم ملی فوتبال ایران در یک ضربهٔ پنالتی به‌ثمر رساند.[۱۳۶]
در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، رونالدو مقابل تیم ملی فوتبال انگلستان و هم‌باشگاهی خود در منچستر یونایتد، وین رونی بازی‌کرد. رونی بر روی مدافع پرتغال، ریکاردو کاروالیو خطاکرد؛ با رونالدو درگیر شد و توسط داور اخراج‌شد. رسانه‌های انگلیسی بر این باورند که رونالدو پس از کارت قرمز گرفتن رونی، به‌داور بازی، هوراسیو الیزوندو اعتراض کرده‌است؛ اما پس از اخراج رونی به نیمکت پرتغال چشمک زده‌است و این مسئله کمی مشکوک به‌نظر می‌رسد. پس از مسابقه، رونالدو اصرار داشت که رونی دوست او بوده‌است.[۱۳۷] در ۴ ژوئیه، الیزوندو اعلام کرد که اخراج رونی به علت درگیری او با رونالدو نبوده‌است.[۱۳۸]
واکنش‌های رسانه‌های انگلیسی سبب شد رونالدو، منچستر را ترک‌کند.[۱۳۹] او در مصاحبه با یک روزنامهٔ ورزشی اسپانیایی به‌نام مارکا گفته‌است که قصد دارد به رئال مادرید بپیوندد.[۱۴۰] فرگوسن دستیار پرتغالی خود، کارلوس کیروش را پیش رونالدو فرستاد تا ذهنیت او را عوض‌کند.[۱۴۱][۱۴۲] سرانجام، رونالدو در آوریل ۲۰۰۷ قراردادی پنج‌ساله با منچستر امضاکرد.[۱۴۳]
پرتغال در نیمه‌نهایی جام جهانی ۲۰۰۶، از تیم ملی فوتبال فرانسه شکست‌خورد[۱۴۴] و در مرحلهٔ رده‌بندی نیز از میزبان بازی‌ها، آلمان شکست‌خورد و به‌مقام چهارم نائل‌آمد.[۱۴۵] رونالدو شانس کسب جایزهٔ بهترین بازیکن جوان سال را با رایانامههای مبارزاتی انگلیسی‌ها از دست داد. رأی‌گیری آنلاین فقط تحت تأثیر تعداد آرا انجام نمی‌گیرد؛ بلکه، گروه مطالعات فیفا به مطالعات فنی می‌پردازند و آن زمان، لوکاس پودولسکی از تیم ملی فوتبال آلمان را لایق کسب این جایزه دانستند.[۱۴۶]
رونالدو در بازی پرتغال و برزیل در ورزشگاه امارات، ۶ فوریه ۲۰۰۷. روزی که او نخستین‌بار بازوبند کاپیتانی پرتغال را بر بازوی خود بست.
رونالدو یک روز پس از تولد ۲۲ سالگی خود، در یک بازی دوستانه میان پرتغال و برزیل، برای نخستین‌بار در تاریخ ۶ فوریه ۲۰۰۷، بازوبند کاپیتانی تیم ملی خود را بر بازو بست.[۱۴۷] این کاپیتانی به‌شکل مستقیم توسط رئیس کنفدراسیون فوتبال پرتغال، کارلوس سیلوا دو روز پیش از مرگ خود صادر گردیده‌بود. لوئیس فیلیپه اسکولاری می‌گوید:«آقای سیلوا از من خواست تا [رونالدو] را به‌عنوان کاپیتان پرتغال برگزینم... [او] بیش از حد جوان بود، اما آقای سیلوا از من درخواست‌داشت و هم‌اکنون دیگر پیش ما نیست. »[۱۴۸]
جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸[ویرایش]
رونالدو هشت گل برای پرتغال در مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ به‌ثمر رساند[۱۴۹] و در پشت فوتبالیست لهستانی، اوزیبیوس اسمولارک جای‌گرفت؛ اما در مسابقات جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸، فقط ۱ گل مقابل تیم ملی فوتبال آلمان در یک‌چهارم نهایی به‌ثمر رساند.[۱۵۰] هنگامی که کارلوس کیروش به‌عنوان سرمربی جدید پرتغال در ژوئیه ۲۰۰۸ برگزیده‌شد،[۱۵۱] رونالدو را به‌عنوان کاپیتان تیم ملی پرتغال منصوب‌کرد.[۱۵۲]
رونالدو هم‌چنین به‌عنوان مرد بازی پرتغال و جمهوری چک در گروه A جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸ برگزیده‌شد.[۱۵۳]
جام جهانی ۲۰۱۰[ویرایش]
در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۰، پرتغال در افتتاحیهٔ جام جهانی، مقابل ساحل عاج بازی‌کرد و با انجام یک خطا بر روی گای دمل، از داور کارت زرد گرفت. روز بعد، پرتغال با فیفا تماس‌گرفت و درخواست‌کرد که کارت زرد رونالدو را ببخشد؛ اما درخواست پرتغال توسط فیفا ردشد.[۱۵۴]
رونالدو در هرسه بازی پرتغال در گروه G جام جهانی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان برگزیده‌شد..[۱۵۵][۱۵۶][۱۵۷] او در مسابقات جام جهانی ۲۰۱۰، فقط یک گل مقابل کره شمالی در ۲۱ ژوئن به‌ثمر رساند.[۱۵۸] این بازی را پرتغال ۰–۷ از کرهٔ شمالی برد. این گل، نخستین گل ملی او پس از ۱۶ ماه بوده‌است.[۱۵۹] سرانجام، پرتغال توسط اسپانیا در مرحلهٔ یک‌هشتم نهایی حذف‌شد.[۱۶۰]
جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲[ویرایش]
رونالدو در بازی پرتغال و آلمان در جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
رونالدو هفت گل برای پرتغال در مرحله مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲ به‌ثمر رساند؛ از جمله، دو گل مقابل بوسنی و هرزگوین در مرحلهٔ پلی‌آف به‌ثمر رساند. در قرعه‌کشی جام ملت‌های اروپا، پرتغال به‌همراه هلند، دانمارک و آلمان در گروه B موصوف به گروه مرگ قرارگرفت.[۱۶۱] در مصاحبه با مجلهٔ ورزشی کیکر، رونالدو اظهار داشت:«من با این زندگی حرفه‌ای سراسر فوتبالی که دارم، برای پرتغال یک غنیمت محسوب می‌شود. »[۱۶۲][۱۶۳][۱۶۴][۱۶۵]
پس از شکست مجدد پرتغال مقابل آلمان، رونالدو مورد انتقاد قرارگرفت و بر اثر ناامیدی و اشتباهات خود در بازی و پیاده‌روی در زمین، پس از پایان مسابقه، بدون تشکر از هم‌تیمی‌های خود به اتاق‌های پرتغال رفت. هم‌تیمی او، نانی بیان‌کرده‌است:«او خشمگین زمین را ترک‌کرد و نیاز به درمان دارد. او به‌خوبی کار تیمی را انجام‌داد و به‌شدت تحت فشار بوده‌است و به‌زودی منتقدان خود را ساکت خواهدکرد. » لوئیس فیگو باتوجه به انتقاد از رونالدو و رفتار او، بیان‌کرد:«او باید همیشه کاپیتان موفقی برای تیم ملی خود باشد؛ اگرچه این نتیجه حاصل شده‌است. »[۱۶۶]
در طول مسابقهٔ پرتغال و دانمارک، هرگاه توپ به‌پای رونالدو می‌رسید، طرفداران دانمارک شعار می‌دادند و نام لیونل مسی را تکرار می‌کردند. او دو فرصت عالی و یک فرصت معمولی را ازدست‌داد و ناامید شد.[۱۶۷] در پاسخ به پرسش دربارهٔ شعارهای مسی، رونالدو گفت:
« آیا می‌دانید که لیونل مسی در این زمان، سال گذشته کجا بوده‌است؟ آیا می‌دانید؟ او با کشور خود در کوپا آمریکا ۲۰۱۱ بازی می‌کرد و از این جام حذف‌شد. مگر سرنوشت آرژانتین بهتر از پرتغال بود؟ مردم فکر می‌کنند که او بهترین بازیکن جهان است؛ این برای یک بازیکن بزرگ فوتبال جهان طبیعی‌است.[۱۶۸] »
فرصت‌ها و گل‌های رونالدو مشخص‌است. او می‌خواهد با تیم ملی خود به مسابقهٔ پایانی راه پیداکند و ثابت‌کند که بهترین بازیکن جهان است.[۱۶۹][۱۷۰]
دیه‌گو آرماندو مارادونا، در فرصت رونالدو برای رساندن پرتغال به بازی پایانی.
در واپسین مسابقهٔ گروهی میان، رونالدو دو گل مقابل هلند به‌ثمر رساند و صعود پرتغال به مرحلهٔ بعدی را تضمین‌کرد. این بازی با پیروزی ۱–۲ پرتغال مقابل هلند به‌پایان رسید. او هم‌چنین دوبار در مسابقات گروهی، به‌عنوان بهترین بازیکن میدان شناخته‌شد.[۱۷۱][۱۷۲]
رونالدو برای عملکرد خود مقابل جمهوری چک در مرحلهٔ یک‌چهارم نهایی، مورد تقدیر قرارگرفت. روی ارسال توپ ژوآئو موتینیو و ضربهٔ سر رونالدو، پرتغال بازی را ۰–۱ مقابل جمهوری چک برد و به نیمه‌نهایی راه‌یافت. او پس از به‌ثمر رساندن گل، جلوی دوربین دوید و ریش‌خندان شعار مسی را داد.[۱۷۳][۱۷۴]
او شانس‌های متعددی را برای پرتغال مقابل اسپانیا در نیمه‌نهایی ازدست‌داد؛ اما، سه‌بار شوت او به تیر دروازه برخورد کرد[۱۷۵] و بهترین شانس خود را در دقیقهٔ ۹۰ ازدست‌داد.[۱۷۶] این بازی با ضربات پنالتی به‌سود اسپانیا خاتمه‌یافت. رونالدو نامزد شده‌بود تا پنجمین ضربهٔ پنالتی پرتغال را بزند و پرتغال با شوت او به مسابقهٔ پایانی برسد؛ اما، نوبت به او نرسید و پرتغال در ضربات پنالتی از اسپانیا شکست‌خورد.[۱۷۷] سرمربی پرتغال، پائولو بنتو گفت:«این طرح من بوده‌است که رونالدو پنجمین ضربه را بزند و پرتغال با ضربهٔ او، به مسابقهٔ پایانی برسد. »[۱۷۸][۱۷۹]
رونالدو پیش از مسابقات و در طول آن، بارها و بارها به‌خصوص توسط دیه‌گو آرماندو مارادونا مورد ستایش قرارگرفت. مارادونا گفته‌است:«رونالدو بهترین بازیکن بر روی این سیاره‌است و هم‌میهنان او، باید برای او یک بنای تاریخی در لیسبون بسازند. »[۱۷۰][۱۸۰] رونالدو به‌همراه پنج بازیکن دیگر، جزء بهترین گلزنان مشترک این جام با سه گل قرارگرفت؛ اگرچه فرناندو تورس، کفش طلای اروپا را به‌دست آورد.[۱۸۱]
۲۰۱۲–۲۰۰۶[ویرایش]
گل‌های ملی[ویرایش]
گل تاریخ ورزشگاه کشور گل چندم نتیجه بازی جام یا نوع بازی
۱ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۴ ورزشگاه دراگائو، پورتو، پرتغال یونان ۱ ۲–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴
۲ ۳۰ ژوئن ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال هلند ۱ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴
۳ ۴ سپتامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه اسکونتو، ریگا، لتونی لتونی ۱ ۲–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۴ ۸ سپتامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه دکتر ماژلان پسوآ، لییرا، پرتغال استونی ۱ ۴–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۵ ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال روسیه ۲ ۱–۷ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۶ ۱۳ اکتبر ۲۰۰۴ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال روسیه ۴ ۱–۷ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۷ ۱۷ نوامبر ۲۰۰۴ ورزشگاه جوسی بارتل، لوکزامبورگ، لوکزامبورگ لوکزامبورگ ۲ ۵–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۸ ۴ ژوئن ۲۰۰۵ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال اسلواکی ۲ ۲–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۹ ۸ ژوئن ۲۰۰۵ ورزشگاه آ. لی کوک آرنا، تالین، استونی استونی ۱ ۱–۰ مقدماتی جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۱۰ ۱ مارس ۲۰۰۶ ورزشگاه اسپریت آرنا، دوسلدورف، آلمان عربستان سعودی ۱ ۳–۰ دوستانه
۱۱ ۱ مارس ۲۰۰۶ ورزشگاه اسپریت آرنا، دوسلدورف، آلمان عربستان سعودی ۳ ۰–۳ دوستانه
۱۲ ۱۷ ژوئن ۲۰۰۶ ورزشگاه کومرتسبانک آرنا، فرانکفورت، آلمان ایران ۲ ۰–۲ جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان
۱۳ ۷ اکتبر ۲۰۰۶ ورزشگاه بسا، پورتو، پرتغال جمهوری آذربایجان ۱ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۱۴ ۷ اکتبر ۲۰۰۶ ورزشگاه بسا، پورتو، پرتغال جمهوری آذربایجان ۳ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۱۵ ۱۵ نوامبر ۲۰۰۶ ورزشگاه سیدید د کویمبرا، کویمبرا، پرتغال قزاقستان ۲ ۰–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۱۶ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال بلژیک ۲ ۰–۴ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۱۷ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ ورزشگاه خوزه آلوالد، لیسبون، پرتغال بلژیک ۴ ۰–۴ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۱۸ ۲۲ آگوست ۲۰۰۷ ورزشگاه هنراپتاکن، ایروان، ارمنستان ارمنستان ۱ ۱–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۱۹ ۸ سپتامبر ۲۰۰۷ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال لهستان ۲ ۲–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۲۰ ۱۷ اکتبر ۲۰۰۷ ورزشگاه مرکزی آلماآتی، آلماآتی، قزاقستان قزاقستان ۲ ۱–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۲۱ ۱۱ ژوئن ۲۰۰۸ ورزشگاه ژنو، ژنو، سوئیس جمهوری چک ۲ ۳–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۸
۲۲ ۱۱ فوریه ۲۰۰۹ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال فنلاند ۱ ۰–۱ دوستانه
۲۳ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۰ ورزشگاه کیپ تاون، کیپ‌تاون، آفریقای جنوبی کره شمالی ۶ ۰–۷ جام جهانی ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی
۲۴ ۸ اکتبر ۲۰۱۰ ورزشگاه دراگائو، پورتو، پرتغال دانمارک ۳ ۱–۳ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۲۵ ۱۲ اکتبر ۲۰۱۰ ورزشگاه لوگاردال‌اسوولار، ریکیاویک، ایسلند ایسلند ۱ ۳–۱ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۲۶ ۹ فوریه ۲۰۱۱ ورزشگاه ژنو، ژنو، سوئیس آرژانتین ۱ ۱–۲ دوستانه
۲۷ ۱۰ آگوست ۲۰۱۱ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال لوکزامبورگ ۲ ۰–۵ دوستانه
۲۸ ۲ سپتامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه جی‌اس‌پی، نیکوزیا، قبرس قبرس ۱ ۴–۰ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۲۹ ۲ سپتامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه جی‌اس‌پی، نیکوزیا، قبرس قبرس ۲ ۴–۰ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۰ ۱۱ اکتبر ۲۰۱۱ ورزشگاه پارکن، کپنهاگ، دانمارک دانمارک ۱ ۱–۲ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۱ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال بوسنی و هرزگوین ۱ ۲–۶ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۲ ۱۵ نوامبر ۲۰۱۱ ورزشگاه دا لوز، لیسبون، پرتغال بوسنی و هرزگوین ۳ ۲–۶ مقدماتی جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۳ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه متالیست، خارکوف، اوکراین هلند ۱ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۴ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه متالیست، خارکوف، اوکراین هلند ۲ ۱–۲ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۵ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۲ ورزشگاه ملی ورشو، ورشو، لهستان جمهوری چک ۱ ۰–۱ جام ملت‌های اروپا ۲۰۱۲
۳۶ ۱۵ اوت ۲۰۱۲ ورزشگاه آلگرو، فارو، پرتغال پاناما ۲ ۰–۲ دوستانه
۳۷ ۷ سپتامبر ۲۰۱۲ ورزشگاه جوسی بارتل، لوکزامبورگ، لوکزامبورگ لوکزامبورگ ۱ ۱–۲ مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل
زندگی شخصی[ویرایش]
هنگامی که رونالدو ۲۰ سال داشت، پدر الکلی او در ۵۲ سالگی درگذشت؛ اما رونالدو الکل نمی‌نوشد و سیگار نمی‌کشد.[۱۸۲][۱۸۳][۱۸۴] در ماه مارس سال ۲۰۰۹، او صد هزار پوند به بیمارستانی اهدا کرد که سرطان مادرش را درمان کرده بود.[۱۸۵]
در سال ۲۰۰۷، زندگی‌نامهٔ او در کتابی به‌نام لحظات منتشر شد.[۱۸۶] یک فروشگاه پوشاک با نام CR۷ (مخفف Cristiano Ronaldo و شمارهٔ پیراهن ۷) افتتاح‌شد.[۱۸۷] شعبهٔ دوم این فروشگاه نیز افتتاح‌شده و هم‌اکنون دو شعبه در لیسبون و مادیرا وجود دارد. او برای قربانیان زمین‌لرزه‌ای که در مادیرا رخ‌داد، در تیم منتخب مادیرا مقابل ماریتمو، پورتو و ناسیونال مادیرا بازی‌کرد.[۱۸۸] رونالدو در دنیای مد هم از مشهورترین‌ها است. او از سهام‌داران (نایک)، (پیپ جینز)، (اکسترا جاس) (نوشیدنی انرژی‌زای اندونزی) و اتومبیل سوزوکی است. رونالدوبا زنی به نام (مرچه رومرو) مجری اسپانیایی تلویزیون پرتغال آشنا شد. هر چند اصلیت اسپانیایی دارد ولی در پرتغال به دنیا آمده و رشد کرده است. او با آشنایی خود با رونالدو تنفر خیلی‌ها را برانگیخت زیرا بسیاری از طرفداران رونالدو او را شایسته نامزدی فوتبالیست محبوب خود نمی‌دانستند و سایت‌های اینترنتی علیه او ایجاد کردند.(مرچه) نه سال از کریستیانو بزرگ‌تر بود و از همسر اولش طلاق گرفته بود. او در حال حاضر با ایرینا شایک رابطه دارد. رونالدو با فروش کفش طلایش به کودکان غزه کمک چندین میلیون دلاری کرد.[۱۸۹]
رونالدو در بازی مقابل با دورتموند ۲۰۰۸
رونالدو از سال ۲۰۰۸ تا به حال نماد بازی PES بوده است.
ویژگی و رکورد[ویرایش]
رونالدو تکنیک بالایی دارد و او را استاد رقص پا می دانند و در ضد حملات سرعت رونالدو بسیار زیاد است. رونالدو در ضربات ایستگاهی دارای سبک است، رونالدو ساق‌های قوی و محکمی که دارد و دارای قدرت بدنی بالایی دارد و ضربات سر را دقیق می‌زند.[۱۹۰] رونالدو در دیدار مقابل سویا و اتلتیکو مادرید ۹۶ متر را در عرض ۱۰ طی کرد.[۱۹۱] رونالدو پس از گل دیدنی اش به منچستر یونایتد، چندین کارشناس ورزشی تحقیقات را روی پرش او آغاز نمودند. و درباره میزان پرش کریستیانو رونالدو اعلام کردند که این مهاجم پرتغالی قادر است بدون کمک دستانش یک متر و ۱۱ سانتیمتر بالا بپرد و قد رونالدو در هنگام این پرش به ۲ متر و ۹۳ سانتیمتر برسد، کمی بزرگ تر از قد یک بازیکن در لیگ بسکتبال، نیروی که کریستیانو رونالدو صرف می‌کند پنج برابر بیشتر از وزن بدن خود است.[۱۹۲]
آمار و ارقام[ویرایش]
آمار باشگاهی[ویرایش]
به‌روزرسانی در ۶ نوامبر ۲۰۱۲.
رونالدو لباس دوم خود را در فصل ۱۰–۲۰۰۹ رئال مادرید پوشیده‌است.
باشگاه فصل لیگ[الف] جام حذفی جام یوفا لیگ قهرمانان اروپا دیگر بازی‌ها[ب] مجموع
بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل بازی گل
اسپورتینگ پرتغال ۲۰۰۲–۰۳ ۲۵ ۳ ۳ ۲ – ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵
مجموع ۲۵ ۳ ۳ ۲ – ۳ ۰ ۰ ۰ ۳۱ ۵
منچستر یونایتد ۲۰۰۳–۰۴ ۲۹ ۴ ۵ ۲ ۱ ۰ ۵ ۰ ۰ ۰ ۴۰ ۶
۲۰۰۴–۰۵ ۳۳ ۵ ۷ ۴ ۲ ۰ ۸ ۰ ۰ ۰ ۵۰ ۹
۲۰۰۵–۰۶ ۳۳ ۹ ۲ ۰ ۴ ۲ ۸ ۱ – ۴۷ ۱۲
۲۰۰۶–۰۴ ۳۴ ۱۷ ۷ ۳ ۱ ۰ ۱۱ ۳ – ۵۳ ۲۳
۲۰۰۷–۰۸ ۳۴ ۳۱ ۳ ۳ ۰ ۰ ۱۱ ۸ ۱ ۰ ۴۹ ۴۲
۲۰۰۸–۰۹ ۳۳ ۱۸ ۲ ۱ ۴ ۲ ۱۲ ۴ ۲ ۱ ۵۳ ۲۶
مجموع ۱۹۶ ۸۴ ۲۶ ۱۳ ۱۲ ۴ ۵۵ ۱۶ ۳ ۱ ۲۹۲ ۱۱۸
رئال مادرید ۲۰۰۹–۱۰ ۲۹ ۲۶ ۰ ۰ – ۶ ۷ – ۳۵ ۳۳
۲۰۱۰–۱۱ ۳۴ ۴۰ ۸ ۷ – ۱۲ ۶ – ۵۴ ۵۳
۲۰۱۱–۱۲ ۳۸ ۴۶ ۵ ۳ – ۱۰ ۱۰ ۲ ۱ ۵۵ ۶۰
۲۰۱۲–۱۳ ۳۱ ۳۱ ۶ ۶ – ۱۱ ۱۲ ۲ ۲ ۵۰ ۵۱
مجموع ۱۳۲ ۱۴۳ ۱۹ ۱۶ – ۳۹ ۳۵ ۴ ۳ ۱۹۶ ۱۹۹
مجموع ۳۵۳ ۲۳۰ ۴۸ ۳۱ ۱۲ ۴ ۹۷ ۵۱ ۷ ۴ ۵۱۷ ۳۲۰
آمار ملی[ویرایش]
به‌روزرسانی در ۱۶ اکتبر ۲۰۱۲[۱۹۳]
رونالدو در بازی با آرژانتین در ۹ فوریه ۲۰۱۱
تیم ملی سال بازی گل
پرتغال ۲۰۰۳ ۲ ۰
۲۰۰۴ ۱۶ ۷
۲۰۰۵ ۱۰ ۲
۲۰۰۶ ۱۴ ۶
۲۰۰۷ ۱۰ ۵
۲۰۰۸ ۸ ۱
۲۰۰۹ ۷ ۱
۲۰۱۰ ۱۱ ۳
۲۰۱۱ ۹ ۷
۲۰۱۲ ۱۳ ۵
۲۰۱۳ ۹ ۱۰
مجموع ۱۰۹ ۴۷
آمار کلی[ویرایش]
به‌روزرسانی در ۱۶ نوامبر 2014
مسابقات بازی گل میزان گل در هر بازی
باشگاهی ۴۸۳ 367۷ ۰٫۵۹
ملی 107 47 ۰٫۳۷
المپیک ۳ ۱ ۰٫۳۳
مجموع ۵۸۶ ۳۲۵ ۰٫۵۵
جوایز[ویرایش]
جوایز زیر، تنها بخشی از جوایز کریستیانو رونالدو است.
رونالدو (چپ) و مسی (راست) در بازی پرتغال و آرژانتین، ۹ فوریه ۲۰۱۱
ترکیب پرتغال در جام ملت‌های اروپا ۲۰۰۴. رونالدو کنار دروازه‌بان، ادواردو کاروالیو و پپه دیده می‌شود.
تیم ملی پرتغال[ویرایش]
جام ملت‌های اروپا:
نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۰۴
جام جهانی:
مقام چهارم (۱): ۲۰۰۶
اسپورتینگ لیسبون[ویرایش]
سوپرجام پرتغال:
قهرمانی (۱): ۱۹۹۸ سوپرجام پرتغال:
منچستر یونایتد[ویرایش]
لیگ برتر:
قهرمانی (۳): ۰۷–۲۰۰۶، ۰۸–۲۰۰۷، ۰۹-۲۰۰۸
نایب‌قهرمانی (۱): ۰۶-۲۰۰۵
جام حذفی:
قهرمانی (۱): ۰۴–۲۰۰۳
نایب‌قهرمانی (۲): ۰۴–۲۰۰۵، ۰۷-۲۰۰۶
کارلینگ کاپ:
قهرمانی (۲): ۰۶–۲۰۰۵، ۰۹–۲۰۰۸
جام خیریه:
قهرمانی (۲): ۲۰۰۷، ۲۰۰۸
نایب‌قهرمانی (۱): ۲۰۰۴
لیگ قهرمانان اروپا:
قهرمانی (۱): ۰۸–۲۰۰۷
نایب‌قهرمانی (۱): ۰۹–۲۰۰۸
جام باشگاه‌های جهان:
قهرمانی (۱): ۲۰۰۸
رئال مادرید[ویرایش]
تندیس رونالدو با عنوان پلازا رونالدو در مادرید
لا لیگا:
